Akalan Köyü
1103 nüfusa sahip olan köy, 1924 yılında mübadele ile Selanik’ten gelen muhacırlar tarafından oluşturulmuştur.Daha önceleri Rumların yaşadığı köyün o zamanki adı “Hakalan olup zamanla bu isim Akalan olarak değişmiştir.

Çatalca’ya uzaklığı 14 km olan köyün, Doğusunda Subaşı Güney Doğusunda Gökçeali, Güneyinde İnceğiz, Güney Batısında Kabakça, Batısında İhsaniye köyleri ile Kuzeyinde Kalfaköy bulunmaktadır.

Bir orman köyü olan Akalan’ın tarım arazisi az olduğu için tarım ve hayvancılık yok denecek kadar azdır.İşçi ve küçük esnaf ile sanayide çalışan çoktur.Ayazma adındaki çeşmenin suyu meşhur olan köyün orman kenarları piknik alanı olarak kullanılmaktadır.

Bahşayiş Köyü
468 nüfusa sahip olan köy, Sultan Bayazit Vakfiyelerindendir. Büyükçekmece gölü baraj havzasında kurulu olan köyün, açık arazisi ve ormanı çok fazla değildir.Geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır.Köy çevresi, avcılık ve balıkçılık açısından uygun olduğundan bu amaçla gelenler bir hayli fazladır.

Kuzeyinde İzzettin ve Babanakkaş Köyü, Güneyinde Büyükçekmece gölü, doğusunda Karaağaç ve Yeşilbayır Köyü, batısında Ahmediye Köyü yer almaktadır.

İlçe merkezine 10 km uzaklıkta olan köy, Çatalca-Hadımköy yolu, İstanbul-Edirne TEM üzerinde ve Hezarfen Havaalanının yanında bulunmaktadır.

Çakıl Köyü
Çakıl köyü 2650 nüfusa sahiptir.Köyün çeşitli yerlerinde kalıntılardan anlaşıldığına göre tarihi çok eskiye dayanmaktadır.Bu günkü halk ise 1924 yılında Yunanistan’la yapılan nüfus mübadelesi sonucunda Selanik, Drama, Nasliç bölgesinden gelen Türklerden oluşmaktadır.Ayrıca köy, Sinop’un Durağan ilçesinde yapılan Altınkaya Barajı’ndan dolayı bu çevre göç almıştır.

İlçe merkezine 3 km uzaklıkta olan köy Çatalca’nın en yakın köyüdür.Ulaşım problemi yoktur.Muratbey Beldesi, Kamiloba, Celaliye Beldeleri, Ovayenice ve Elbasan köyleriyle komşudur.Köy Orman İşletme Müdürlüğü tarafından ağaçlandırıldığından koruma alnı içinde bulunan 50 dönümlük çam ormanına sahiptir.Köy çevresinde yabani hayvan hayatı gelişmiştir.

Köyün arazisi verimli ve ova olup tarıma elverişlidir.Aeazinin modern tarım aletleriyle işlenmesi hububat verimini artırmıştır.Sebze ve meyve yetiştiriciliği gelişmiştir.Köy hizmetleri tarafından yapılan gölet, sulama amaçlı ve içme suyu kaynağı olarak kullanılmıştır.

17.09.2004 tarihinden itibaren Çatalca’nın mahallesi olmuştur.

Çanakça Köyü
2310 nüfuslu olup köy halkı 1927-1928 yıllarında Bulgaristan’dan 60 hane olarak gelip buradaki Salim Bey çiftliğini satın almışlar ve buraya yerleşmişlerdir.Köy, adını Çanakçı Dede Türbesin’den almıştır.Arazinin tarıma uygun olması ve ulaşım sorununun bulunmamasından dolayı devamlı olarak göç almakta ve büyümektedir.Son tespite göre 600 haneye kadar ulaşmıştır.

Köy halkının % 5 i ticaret % i tarım ile geçinmekte, geri kalan % 70 lik bölümü de fabrikalarda çalışmaktadır.

Orman ile ova arasında geçiş bölgesi olduğundan az miktarda ormana sahiptir.Geri kalan kısmı tarım arazisidir.Kırsal kesimde az da olsa avcılık yapılmaktadır.Kamuru deresi mevkii mesire yeri olarak kullanılmaktadır.

İlçeye uzaklığı 14 km olan köyün doğusunda Örcünlü ve Kızılcaali Köyü, batısında Karatepe Ormanı, Kuzeyinde Dağyenice Köyü, Güneyinde de Kestanelik Köyü bulunmaktadır.

Elbasan Köyü
Elbasan, 758 nüfusludur.1924 Lozan Antlaşmasının mübadele gereği Yunanistan’dan gelen Türklerin iskanıyla köy yerleşime açılmıştır.” Patriyot” olarak nitelendirilen bu muhacirler arasında halen Rumca konuşanlar var.

Köyün adı hakkında iki rivayet vardır.Birincisi, köyün 3 km uzağındaki mağaralarda bulunan el figürlerinden geldiği, ikincisi ise, iki deniz arasındaki boğazda kaldığı için rüzgarın çok olmasından bu ismi aldığı söylenmektedir.

Elbasan tarımsal karakterli ova köyü olup 1978 yılında köyün kuzey kesiminde bulunan bozuk baltalık ormana devlet ve köylü işbirliği ile çam fidanları dikilmiştir.Köyde tarım ve hayvancılık yapılmaktadır.Ayrıca çevre fabrikalarda çalışanlar da vardır.Deniz seviyesinden yüksekliği 324 m olan köy, Çatalca İlçe Merkezi, Çakıl Köyü,Ovayenice Köyü, Kadıköy ve İnceğiz Köyü ile çevrilidir.İlçeye uzaklığı 9 km’dir.

Gökçeali Köyü
Gökçeali’nin nüsusu 1696’dır.Köyün bulunduğu mevki eskiden Subaşı Köyündeki Fatma Sultan’ın mülkü imiş.Zamanla hazineye borçlanan Fatma Sultan burayı bir Ermeni’ye satmış.Bu Ermeni de arazisini Çatalca kilisesine bırakmış.Kurtuluş savaşı sınrası Çatalca Rumları Yunanistan’a göçünce hazine bu araziye 1924-25 yıllarında Selanik’in Drama Kasabasının Lise Köyü’nden göçüp gelen Salih ve Ali Kahyalar önderliğindeki 25-30 haneye iskana verilip köye yerleşmeleri sağlanmıştır.

Köyün adı “göçmek” ve “Ali” sözlüklerinin birleşmesiyle oluşmuştur.Yunanistan’dan gelip buraya yerleşen Ali Kahyanın Yunanistan’daki köyünde bulunan dost ve akrabaları arasında “Ali göçtü,biz de göçelim” şeklindeki konuşmalarının zamanla değişerek, göçülecek yer anlamına gelen Gökçeali şekline gelmesiyle oluşmuştur.Ali Kahya’nın mezarı halen Gökçeali köyündedir.

Köyün doğusunda İzzettin Köyü, batısında İnceğiz ve Akalan Köyleri, kuzeyinde Subaşı Köyü, güneyinde Çatalca İlçe merkezi bulunmaktadır.Gökçeali, Tekirdağ’ın Saray ilçesi ile Çatalca İlçelerini birleştiren karayolu üzerinde olup merkeze 7 km uzaklıktadır.Ayrıca İstanbul-Edirne trenlerinin geçtiği Gökçeali Tren İstasyonu da burada bulunmaktadır.Tarım ve hayvancılığın yanında köyde iki adet yoğurthane, briket ve orman ürünü işleyen birer atölye bulunmaktadır.

İhsaniye Köyü
İhsaniye 1700 nüfusa sahip olup Çatalca’nın önemli köylerinden biridir.Köyün ne zaman kurulduğu kesin olarak bilinmemektedir.Bu günkü yerleşim, 1924 yılındaki nüfus mübadelesi sonucu Yunanistan’ın Selanik vilayetinin Langaza İlçesinin Ihlamur köyünde yaşayan Türklerin gelmeleriyle oluşmuştur.

Eski adı “Ermeni Köy” iken özgürce yaşam bir “İhsan” olarak kabul edildiğinden köyün adı 1929 yılında İhsaniye olarak değiştirilmiştir.Batısında yer alan Pınarca mahallesi 1968 yılına kadar Ayazma Köyü Muhtarlığına bağlı kalmış, daha sonra yapılan halk oylaması sonucu Pınarca Mahallesi olarak İhsaniye Muhtarlığına bağlanmıştır.İhsaniye Çatalca’nın kuzeybatısında, Yıldız dağları eteklerinde yer almaktadır.Etrafı ormanlarla çevrilidir.Akalan.Çiftlikköy, Kabakça, Gümüşpınar ile Silivri ilçesine bağlı Akören ve Bekirli Köyleri ile komşudur.Çatalca ilçe merkezine Subaşı istikametinden 21 km, Kabakça köyünde 19 km uzaklıktadır.Binkılıç-İstanbul otobüs hattı üzerinde olduğundan ulaşım problemi yoktur.İlköğretimi bitiren öğrencilerin tamamı orta öğretime devam etmektedir.Eğitim düzeyi yüksektir.Köylüler, ticaret, işçilik, az miktarda tarım , hayvancılık ve orman gelirleriyle geçinmektedirler.

Köyde mesire yeri olarak Çayır,Tavla ve Pınarca mevkileri bulunmaktadır.Kocakuyu Mağarasın’da yarasa sürüleri bulunmakta olup ayrıca sarkıt ve dikitlere’de rastlanmaktadır.

İnceğiz Köyü
873 Nüfusa sahip İnceğiz’in tarihi, Padişah Yıldırım Beyazıt zamanından daha eski olup sancak kalemliği olarak varlığının uzun süre devam ettirmiştir.

Köy adını güneyindeki Karasu Deresi kenarında bulunan tarihi inlerden (mağaralardan)almıştır.Köye adını veren mağaraların,(Cevizlilerden)kalma barınak amacı ileyapıldığı ve daha sonraları kilise olarak da kullanıldığı mağara tabanında bulunan haç işaretlerinden anlaşılmaktadır.Bu tip mağaralardan köy sınırları içerisinde ve Tekke Dere mevkiinde dört adet daha vardır.Köyün kurulduğu yer çevreye göre çukurda kalmaktadır.Güneyinde kayalık yamaç ve tepelikler yer alır.Kuzey ve kuzeybatısı düzlüktür.Kuzeyinde meşe ve gürgen cinsi ağaçlardan oluşan baltalı orman alanları bulunmaktadır.

İnceğiz Çatalca’ya 4 km uzaklıkta olup ulaşım karayolu ve demiryolu ile sağlanmaktadır.Köy halkı geçimini ağırlıklı olarak tarla ziraati ve iyi cins süt inekçiliği ile sağlamaktadır.

İzzettin Köyü
Nüfusu 1050 dir.İsmini zamanının alim,evliya ve zengin bir siması olan İzzettin Baba’dan almıştır.1858 yılında Kırım’dan gelen Tatarlar’ın , 1861 yılında Hükümet-i Hazine-i Hassaya ait,bu günkü mezarlığın bulunduğu yerdeki “İzzet Baba Çiftliği’ne yerleşmeleriyle oluşmuştur.

Düz bir alana kurulmuş olan köy, Büyükçekmece Gölü’nün kuzeyinde,Çatalca’nın doğusunda yer almaktadır.Doğusunda Baba Nakkaş, batısında Çatalca , kuzeyinde Kestanelik, güneyinde Bahşayiş Köyü, kuzeybatısında Oklalı , Subaşı ve Gökçeali köyleri bulunmaktadır.

İlçeye uzaklığı 6 km.olup yolu asfalttır.Köy,diğer köylere de asfalt yollarla bağlıdır.Geçim,tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır.Buğday, arpa, ayçiçeği,yulaf ve mısır ekilmektedir.Büyük baş hayvan beslenmektedir.

17.09.2004 tarihinden itibaren Çatalca’nın mahallesi olmuştur.

Kabakça Köyü
Nüfusu 1700dür.Tarihçesi çok eskiye dayanır.Reşit Ağa denilen aslen Karslı bir şahıs tarafından kurulmuş olup Balkan Harbi’nde köy halkı İçerenköy’e taşındığı için boş kalan köyü Paşalar sahiplenmiş,1932 yılında göçmenlere devredilmiştir.Kabakçı Mustafa Paşa’nın torunlarından devralındığı için ismi “Kabakça” olarak verilmiştir.Halkın çoğu “Gacal”dır.Nüfusun bir bölümü de göçmenlerden oluşmaktadır.

Büyükçekmece Gölü’nün kuzeybatı vadisinde, Istranca Dağlarının eteklerinde, ormanların arasına kurulmuş tarihi bir yerleşim yeridir. Deniz seviyesinden yüksekliği 62 m dir.Kuzeybatısında İhsaniye, güneydoğusunda İnceğiz, güneyinde Akören ve Bekirli köyleri bulunmaktadır.

Ulaşım, (İstanbul’dan) demiryolu ve karayolu ile sağlanmaktadır.Belli başlı geçim kaynakları; ayçiçeği,arpa,buğday üretimi,hayvancılık ve ormancılıktır.

Kestanelik Köyü
Köy 2150 nüfusa sahiptir.Kesin kuruluş tarihi bilinmemektedir.Köy, Cumhuriyetten önce Rum azınlığının yerleşim yeridir.Köyün ahalisi, 1924 yılında Yunanistan ile yapılan mübadele gereği Selanik ve çevresinden getirilen insanlardan oluşmaktadır.

Rumlar zamanında “Kestana” olarak adlandırılan köyün ismi “ Kestanelik” olarak değiştirilmiş bu güne de bu isimle gelmiştir.Bu ismin köyün etrafında bulunan kestane ağaçlarından dolayı verildiği zannedilmektedir.1965 yılında İstanbul’un pilot köyü olarak seçilmiştir.Bu özelliği bugün de devam etmektedir.

Kestanelik köyü, Yıldız dağlarının güney doğu uzantısında bulunan Bağlar tepesi’nin doğu yamacına kurulmuştur.Köyün mülki sınırları içinde bulunan arazi peneplen bir yapıya sahip olmakla birlikte ovalık toprakları da çoktur.Doğusunda Örcünlü, batısında Oklalı, güneyinde İzzettin, kuzeyinde Çanakça köyleri bulunmaktadır.Çatalca’ya 13 km, İstanbul’a 60 km uzaklıktadır.Halkın % 50 si geçimini, ticari etkinliklerden % 20 si fabrikadan.% 10 u ise çiftçilik yaparak sağlarlar.

Oklalı Köyü
Oklalı 1250 nüfuslu bir köydür.1340 yılında Rumlar tarafından kurulmuştur.Rumlar Kurtulul Savaşından sonra köyü tamamen terk etmişlerdir.Bu günkü ahalinin bir bölümü 1923 yılında Selanik’ten gelen muhacirler’den , bir bölümü ise 1979 da başlayan göç ile Anadolu’dan gelen insanlardan oluşmuştur.

Köy,Çatalca’nın kuzey batısında yer almaktadır.Ormanların tahribatı sonucu bölgenin bitki örtüsü antropojen step olarak karşımıza çıkmaktadır.Bölgede küçükbaş – büyükbaş hayvancılık ve ayçiçeği buğday tarımı yapılmaktadır.Doğusunda Örcünlü ve Kestanelik, batısında Subaşı, Güneyinde İzzettin, kuzeyinde Çanakça köyleri bulunmaktadır.

İlçeye uzaklığı 1 km olup ulaşım minibüs ve otobüslerle sağlanmaktadır.En yakın demiryolu Gökçeali köyündedir.

Ovayenice Köyü
Ovayenice köyü 1325 nüfusa sahiptir.Köy,1899 yılında kurulmuştur.Ahalisi,1924 yılındaki mübadelede gelmiştir.Rumlar zamanındaki ismi “Nihor” (Yeni kurulmuş köy) dür. 1924’ten sonra köyün adı “ Yenice “ olarak değiştirilmiş ancak diğer Yenice ile karışabileceği göz önüne alınarak daha sonra da “ Ovayenice” olarak tekrar değiştirilmiştir.

Arazisi genelde ovalıktır. Köyün güneyinden geçen dere sulama işlerinde kullanılır.Kuzeydoğusunda Çakıl, kuzeyinde Elbasan, batısında Kadıköy, güneyinde Kamiloba,Kumburgaz ve Celaliye kasabaları bulunmaktadır.

Çatalca’ya 7 km uzaklıktadır.Köyün geçim kaynakları tarım ve hayvancılıktır.Ayrıca orman ürünleri (odun ve kömür) satışı yapılır.Arazisi olan ailelerde çeltik ekimi de yapılmaktadır.

17.09.2004 tarihinden itibaren Çatalca’nın mahallesi olmuştur.

Örcünlü Köyü
Örcünlü, 460 nüfuslu bir köydür.

Köyün geçmişi 250 yıl öncesine dayanmaktadır . Halkın tamamı yerli olduğundan Gacal Köyü denmektedir . Bunun yanında da halkın yarısı 120 yıl önceki mübadele sonucu Bulgaristan’dan gelen muhacir halktan oluşmaktadır.

Arazi yapısı tarıma elverişlidir. Batısında Kestanelik, kuzey batısında Çanakça, kuzey doğusunda Kızılcaali, güney doğusunda Baba Nakkaş, güneyinde İzzettin köyleri vardır. İlçeye uzaklığı 17 km’dir.

Geçim kaynakları tarım ve hayvancılıktır.

Subaşı Köyü
Subaşı köyü 1550 nüfusludur.Köyün 600-700 yıllık geçmişi olduğu tahmin edilmektedir.Kırım hanlarından Giray Han tarafından kurulduğu rivayet edilmektedir.Son mirasçı Fatma Sultan’ın borçları nedeni ile topraklarını Antuvan adlı Ermeni kuyumcuya sattığı,ve daha sonra köyde yaşayan 23 ailenin birleşerek bu toprakları satın aldıkları söylenmektedir.

Köyün kuzeyi orman,güneyi tarım arazisidir.Kuş,tavşan ve yaban domuzu avcılığı yapılmaktadır.Köyün doğusunda Oklalı,batısında Akalan,güneyinde Gökçeali Köyü ve Çatalca bulunmaktadır.İlçeye uzaklığı 9 km dir.Geçim kaynakları,tarım ve hayvancılıktır.

Yazlık Köy
470 nüfuslu olup köyün ilk ismi “Lezeri” dir. Bu isim, 1935 yılında “Yazlık” olarak değiştirilmiştir. Köyün ne zaman kurulduğu tam olarak bilinmemektedir. Bununla beraber köydeki kuyu ve ev kalıntıları ile yaşlı bir çınar ağacından fikir yürütülerek 500-600 yıllık bir yerleşim yeri olduğu tahmin edilmektedir. İlk olarak kimlerin kurduğu tam olarak bilinmemekle beraber Rumlar tarafından kurulduğu söylenmektedir. 1923 yılına kadar Rum köyü olarak kalmıştır.Kurtuluş savaşı sonunda Rumlarla yapılan mübadele sonunda, o zaman Selanik te yaşayan Türklerle yer değiştirilerek şimdiki köy halkını oluşturan 15-20 aile buraya yerleştirilmiştir.

2.Dünya savaşı yıllarında savunma amacı ile yapılan mevziler ve koruganlar ile tank manileri (ray demirleri ve duvarlarla yapılmış) bulunduğu arazi üzerine inşa edilmiş olan Alaiye Şehitliği köyün en önemli tarihi mekanıdır. Köyün kurulduğu, Karadeniz, Terkos gölü ve Büyükçekmece gölü arasında kalan bu bölge askeri bakımından stratejik bir öneme sahip olduğu gibi, Avrupa’dan Asya’ya uzanan kervan yolları ile ipek yolunun güzergahında olması hasebiyle de önemli bir konuma sahiptir. Terkos Gölün’de sular çekildiğinde taş köprü ve yol kalıntılarının görüldüğü söylenmektedir.Kervan yolu kaybolmasın diye Evliya Çelebi’nin göl boyunca çınarlar diktiği ve yakın zamana kadar bunların durdukları bilinmektedir. İlçenin kuzeyinde yer alan köy, Çatalca yarımadasının Karadeniz, Terkos gölü ve Büyükçekmece gölü arasındaki karadan daralmış bir yerinde bulunmaktadır. Köyün batısında Örencik, güneybatısında Dağyenice, güneyinde Çanakça, güney doğusunda Yassıören, doğusunda Balaban, kuzeyinde Terkos gölü bulunmaktadır.

Köyün ilçeye uzaklığı 22 km dir.Köyün geçimi büyük ölçüde tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır